;)

Nie wiedziałem jak nazwać ten wiersz nie chciałem zdradzać od razu więc pozostawiłem uśmieszek ;)

Zrzucony
do granicy cienia
pogrążam się
i spadam na samo dno nieba

Unoszę się
i powietrzem żyje
ale nie wiem
czy to nie złudzenie

Wachlarz wspomnień
nie pozwala zapomnieć
i jak kotwica
część mnie jest żywa

Czyjaś dłoń
mnie ogrzewa
ja padam na kolana
i ziewam

Na jasnym
pustkowiu
twój głos
do mnie dociera

Nagły impuls
czyżby to arka
potop moją kraine
zalewa

Budzę się w lesie
a przy mnie na kocu
moja dziewczyna
zastała nas ulewa.

autor

Fabiano

Dodano: 2011-08-08 19:25:30

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie