* * *

Czekam w szarej, deszczowej pustce,
rzeka łez płynie znanym korytarzem,
z motyką na słońce się porywam,
wypatrując przyszłych zdarzeń.

Ty wciąż uciekasz w niepewność,
boisz się patrzeć w mą stronę,
jesteś ulotnym motylem,
którego uparcie gonię.

Gdybyś był moim spojrzeniem,
dostrzegłbyś miłość prawdziwą,
a gdybym była inna,
nie kochałbyś szklaną szybą.

Znaczysz więcej niż wszechświat,
kołyszesz myśli wspomnieniem,
gdybyś prosił o ich cząstkę,
oddałabym Tobie siebie.

Zasypiam wzdychając do ściany,
pod powieką wciąż jeden sen,
jak nie myśleć, jak przestać,
gdy w sercu ten sam cierń?

Nie umiem władać cudami,
nie jestem też panią sumień,
mogę tylko pokochać ,
najciszej, jak tylko umiem...

autor

Anioleeek

Napisany: 2006-12-03 Dodano: 2006-12-03 20:03:53

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie