x x x
Swoim struła jadem
Niespokojna chęć człowieka
Szczęście jego idzie śladem
A on przed nim sam ucieka
Nagle stanął człowiek zagubiony
W szczęścia szpony wpadł
Dla kolegów on stracony
Przed boginią na kolana padł
autor
Martysia07;)
Dodano: 2008-09-21 13:16:27
Ten wiersz przeczytano 599 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
:)- wiele prawdy jest w Twoich słowach!
Świetna miniaturka, miłość rzuca na kolana - tak
rozumiem Twój wiersz.
piekne slowa,chyle czola...
Bardzo ładnie o szczęściu.... wiersz nakłania do
chwili refleksji
Trochę częstochowy, ale warsztat można dopracować.
Dobry pomysł....