r y t m

W odpowiedzi na Rytm P. Kofty.

Na ustach pozostał smak niewypowiedzianych głosek,
osiadły leniwie na końcu języka,
drgając i rozmyślając nad pytaniem 'być czy nie być'.
Niektóre, co okrąglejsze, toczą się i wypływają poszarpane na zewnątrz,
kanciaste - popełniają samobójstwo dusząc się na pępowinie zwątpień.

A ja, reżyserka, operatorka, scenarzystka maluję czerwono - żółte tło.
A ja wszechwiedząca, oglądam Ciebie drżącą, nagą na pięciolinii.
Opuszkami palców wystukuję RYTM tych wszystkich wspomnień,
co zaraz zostaną Ci odebrane.

I podle wrzucę je do kontenera PCK,
wywrzeszczę skrupulatnie wyhodowany gniew,
a potem obrażę się na dłuższy czas.

Dokładnie taka będzie kolejność mojej autodestrukcji.
Aż wyczerpią się baterie, w grze stracę kolejne życie,
pozwolę się ogrodzić Twoim murem.
I zamknąć w Twoim świecie - CISZO,
w Twojej małej żółto – czerwonej pustce.

żółty - krzyk czerwony - płacz

autor

Trucizna Boga

Dodano: 2011-04-18 21:28:24

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie