Wiersz bez celu i bez pomysłu...

Po raz pierwszy nie mam pomysłu,
Spinam się bardzo, używam umysłu,
A wszystko to zdaje się ciągle na nic,
Doprowadzam się do rozpaczy granic.

Żadnego wersu ułożyć nie mogę,
Myśli kolejne wzbudzają już trwogę,
Nic porządnego do głowy nie przyjdzie,
Więc piszę bez celu i co z tego wyjdzie?

Faktem jest przecież, że sens jest zawsze,
W bezsensie jest sens, tak na to patrzę,
Częstochowa, co z tego, skoro to lubię,
Pewnie w zeznaniach sam swoich się gubię.

Bez ładu i składu, bez serca też piszę,
Wersów do końca też nie policzę,
Choćbym chciał bardzo nie można policzyć,
Bo takie rzeczy wciąż trzeba ćwiczyć.

Odbity sens w odbiciu lustra,
Czy sens wspomniany doczeka jutra,
Na wszystkie pytania odpowiedź nie przyjdzie,
Jak już wspomniałem, nie wiem co wyjdzie.

Upity niemocą, butelką całą,
Niemocą wielką czyli niemałą,
Skruszony raz pierwszy z niemocy powodu,
Nie wezmę jednak z wierszami rozwodu.

autor

Clarc

Dodano: 2008-05-24 16:00:11

Ten wiersz przeczytano 1123 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie