wiersz o miłości i zabijaniu

Oto człowiek odarty z "szat"...

.....

zatrzymałem się i


pomilczę

Moi mili, dziękuję Wam wszystkim jednakowo pięknie za
czytanie i komentarze, wybaczcie, ze nie robię tego
każdemu z osobna, ale zrozumcie, że zwyczajnie, jestem
kobietą pracującą;) i w sumie żadnej pracy się nie
boję, tylko już nie mogę wykonywać każdej.

Wiersz jest dla mnie wazny, bo nie znoszę, choruję,
wściekam się, przeklinam, gdy napotykam powszechne
dziś objawy nietolerancji, nienawiści, zajadlości,
chamstwa, prostactwa, a ostatnio w mediach wszelakich
jest to tak nasilone, że szkoda słów. Społecznościowe
tez mam na myśli. A obok... ktos niewinny umiera.

Pani L:)
cudownie Pani czyta mój wiersz, taki komentarz jest
dla Autora, niczym złote talary:) Dziekuję.

Cześć Halinko.
Nie można minąć tego utworu. Bardzo rzadko bywam u
ciebie, ale tym razem postanowiłam poczytać i być może
czegoś się nauczyć.
Niezwykle poważny tekst. Ja pomyślałam o naszym,
polskim społeczeństwie.
Tylko teraz jest taki czas, że ludzie przestali
myśleć. Pełno tzw. wykształciuchów, którzy mają w
nosie historię. Dla nich ważne jest to co sami
wymyślą, zachowują się tak jakby tylko oni mieli
patent na rację.
A przecież holokaust nie spadł z nieba, to dramat,
który narastał przez lata.
Całkowity brak tolerancji, mądrości w myśleniu.
Moja wiara nauczyła mnie tego, że wszystkich stworzył
Bóg, a więc gejów czy lesbijki też. "Kochaj bliźniego
swego jak siebie samego" w przypadku tych ludzi jakoś
przestało mieć znaczenie, czyli tworzymy grupę
podludzi. Jaka rada? A stwórzmy getta i izolujmy
niewygodnych. Ale oni będą się mnożyć, a to tak jak
powiedziałaś sterylizować zawczasu, a jak to nie
wypali to.......boję się pomyśleć.
Ludzie kochani, a gdzie rozum? Co was obchodzi kto z
kim sypia? Nie liczy się to co ma w głowie?
Co do niemieckich obozów zagłady, powiem króciutko.
Moja ciocia i wujek trafili do Birkenau z łapanki na
Solcu w 1942r. po prawie dwóch latach, pod koniec 44r.
udało się obojgu uciec. Niemcy potraktowali tę
ucieczkę dosyć lekko. Na apelu wyznaczyli po równo 10
kobiet i 10 mężczyzn do rozwałki. Oboje mając na
świeżo wspomnienia traumy poobozowej i świadomość tego
jaką cenę zapłacili więźniowie, razem w marcu 1945r.
popełnili samobójstwo. Ot do czego okrucieństwo, brak
tolerancji i przekonanie o własnej wyższości prowadzi.

Powiem tak, gdybym powiedziała, że utwór piękny, to
zaniżyłabym jego i autora poziom. Zatem powiem, że
jest to twórczość, która powinna poruszyć sumienia.
Jak zwykle chylę czoła Halinko.

Wstrząsający...

Czyli wszystko po staremu. Nikt się nic nie uczy.

Teraz holokaust jest w Palestynie. I nikt nie
krzyczy...
Pozdrawiam

niestety, to ciemna strona ludzkości.

Dramatyczny przekaz. Pozdrawiam serdecznie.

Przepiękny wiersz
Ja mam ciarki

Omran nie płacze, patrzy wam w twarze,
sprawdza - czy oby jeszcze je macie.
Alana Kurdi widzisz na piasku,
jak mógł uciekał z wojny potrzasku.
Woda obmywa drobniutkie nóżki,
po plaży płyną krwi Jego stróżki.

Pozdrawiam Ci_szo opisałaś dramat jaki ludzie
stworzyli ludziom.

wątek ten tragiczny - żaden komentarz przeżyć nie odda
- niewinni, w tym wyrazie moje wszystko - szacunek

Wiktor... dziękuję, że czytasz.