wierszczka
w poświacie poematu
całe terytorium wypełnia
istota delikatna, egzotyczna
wstrzymuje oddech, gdy rozbierasz
swoim blaskiem podkreślając
struktury metafor jednoczysz
wszystkie planety wszechświata
zatopione w aromatach słodkiego wina
być może w tajemnicy dopiszesz kiedyś
zakończenie o orszaku pomyleńców
trzymających w garści cholerny bandaż
po ropiejącej ranie
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2017-07-05 10:21:13
Ten wiersz przeczytano 1224 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
mam swoją wersje wieszczki:
Pochłania cię myśl tak drobna
nikła jak okruszek brudu
i każdą z rzeczy z osobna
podnosisz do rangi cudu
choć czasem w modne tkaniny
próbujesz wcisnąć huragan
- w zetknięciu z krzewem tarniny
jesteś zupełnie naga…
Nie krzemuś trafiłaś :)) dziękuję wszystkim za wgląd:)
Szukam w internecie co toż za "Wierszczka"
a tu mój Boże, już w pełni blasku pokazuje się
"wieszczka".
Pozdrawiam
Tzn: oczywiście błądzę?
oczywiście krzemuś :)
Ciekawie:) Ta tytułowa "Wierszczka", to w moim
czytaniu, ktoś, kto lubi słuchać tylko o tym, co miłe
i przyjemne. Być może znowu bładzę w interpretacji.
Miłego dnia:)