Wiersze jesienią pisane
Na kartki, szkliste łzy opadają -
z wierszy się cierpienie wylewa.
Żal i tęsknota serce ściskają,
dusza żałobnym tonem śpiewa.
Coś mi uczucia z serca zabiera,
coś się kopci we mnie - wypala,
Coś wspomnienia z pamięci wydziera,
w przyszłość nieznaną się oddala.
A jesień taka cudowna, złota -
nadzieją pachnie za oknami.
Babie lato rozwiesza na płotach,
dudni na bruku kasztanami.
Wiatr w rudych stertach liści nurkuje,
jesień czerwieni barwy rozwija,
Niby tak samo ciągle wciąż wieje -
jednak naszą miłość już omija...
autor
Stumpy
Dodano: 2016-10-20 15:03:31
Ten wiersz przeczytano 802 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Bardzo na TAK;
Piękny wiersz o jesieni. Pełen jednak smutku. Wierzę,
że minie i powrócą znów strofy pełne kolorów i
radości.Życzę wszystkiego najlepszego. Pozdrawiam.
Świat się kręci a my z nim
Zderzenie jesieni życia z porą roku. Ładny pomysłowy
wiersz.
Pozdrawiam
Świat się kręci dalej, ale...
Tęsknie, nostalgicznie.
Pozdrawiam
Ładnie Stumpy
Pozdrawiam:-)
Niech tylko miłości nie omija :)
Piękna, jesienna impresja
piękne strofy o naszej złotej jesieni a między
wierszami smutek i żal...trudno takie jest nasze tu i
teraz
pozdrawiam :-)
Ładny obraz jesieni i wpleciona tęsknota.
Serdeczności.
Albo jestem dziwny i moje otoczenie albo nie wiem co.
Jak jesień może być cudowna. Przejdziesz tam u
spustowe i buty trzeba myć bo brudne. Ciężko patrzeć
pod nogi, nieść torbę, nieść parasol, patrzeć by
auto drogą nie przejechało. Masakra po prostu, oczy
bolą, wzrok mi się psuje, a wszyscy jesień kochają,
ale tylko w puszki na codzień nikt z kim rozmawiam nie
lubi tej paskusnej pogody
Romantycznie u Ciebie, z przyjemnością poczytałam, a
czas ma to do siebie, że leci, jak wariatuńcio:)
Pozdrawiam-:)
kopci się w nas czas, wypala powoli (życie)
Piękny jesienny wiersz.Rozkochany romantyk z Ciebie.
Pięknie piszesz, aż za serce kąsają Twoje słowa.
Pisz, kochany pisz. Pisanie to również modlitwa,
prośba i żal.