Wierszydło - na podstawie Pachnidła

nie wiem, o kim to jest...

Nie krył się z tym, że był mordercą.
Unicestwiał wiersze i poematy.
A na ich grobach stawiał kwiaty.

Wyjmował słowa z kontekstu.
I ciął ostro, metal błyskał po papierze.
Mówił wszystkim, że robi to w dobrej wierze.

Nie znał umiaru, nie miał sumienia.
Ciągle coś odrąbywał, oddzierał.
Czasami ten szał morderczy mu doskwierał.

Robił takie dziwne potem wyklejanki.
Słowa zlepiał, jak porcelanę potłuczoną.
A efektem swoich zbrodni popisywał się przed żoną.

Wreszcie sen miał straszny, że go torturują.
Że był aniołem, a ktoś odrąbał mu skrzydło.
Usiadł nocą i samotnie napisał własne wierszydło.

I mordować przestał cudze pisanie.
Wie, że nic nie jest ważne, tylko dusza czysta.
I tak z mordercy poezji, narodził się cudowny artysta.

autor

koan

Napisany: 2007-05-24 Dodano: 2007-05-25 09:03:10

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie