Wierza

Siedze wielkiej wierzy,
Zbudowałam ją z własnych leków,
Codziennie stawiam coraz masywniejszy mur,
I nikt nie chcę się przedostac przez niego,
Otaczam się fosą łez,
Tkwie tam samotna w manumantalnej wierzy,
O fundamantach z bólu i cierpień,
Okna zasłoniłam roletami z marzeń,
Leże na łózku schowana pod kocem z moich wirującyhc myśli.
I w tej samotności tęsknie za ryczerzem, który pokona ta bariere

autor

Bunet Cukino

Dodano: 2006-11-05 11:54:16

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie