Wiosna zniewolona

W i o s n a 2011

Idzie wiosna szuka dawnej drogi
o minionych latach marzy
sieje kwiaty na odłogi
łzy spływają jej po twarzy

Cóż z jej kwiatów które sieje
jak w minionych czasach jej młodości
kiedy ciemne chmury wicher wieje
niszczą dary Boże bez litości

Zniewolono serce duszę wiosny
błękit nieba z skowronkami
pracowity lud radosny
uśmiech słońca z aniołami

Płyną mętne wody chemikalia ścieki
śmieci po tworzywach sztucznych góry
o ratunek krzyczą pola lasy rzeki
by obudzić w głowach skamieniałe mury

Długie zimy, mało wiosny lata
w kwietniu jeszcze śniegiem miecie
pora roku powodziami nam przeplata
w skutkach katastrofy w kraju i na świecie.

Cóż ma robić ukochana miła wiosna
jako niewolnica która nadal kwiaty sieje
jakże może być szczęśliwa i radosna
skoro uwięziono jej marzenia i nadzieje.

25.02.2011 autor Wals

autor

Wals

Napisany: 2011-02-25 Dodano: 2011-02-26 10:02:29

Ten wiersz przeczytano 1038 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie