Lubię..
Można zniszczyć wszystko..ale nie można zniszczyć duszy..tak jak nie można zniszczyć tego co piękne..
Lubię patrzyć na morze..
W czerwieni słońca..
Znikającego w toni..
Za linią nieba i ziemi..
W lekkim szumie fal..
Rozlanych na piasku..
Słucham jego skarg..
Lubię ogrody różane..
Pełne wonnego bukietu..
Niesionego wiatrem..
Wśród tęczy kolorów..
Słysząc w tle zwady..
Kwitnących pączków..
Który piękniejszy..
Lubię słuchać ptaków..
Dźwięcznej rozmowy..
Niesionej echem..
Między konarami drzew..
Barwy czystej jak łza..
W prawdziwej tonacji..
Bez fałszu i zakłamania..
Trudno jest walczyć z samym sobą...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.