wpadka na wieczność

połykałam garście rozpieszczonych gwiazd
objąłeś nimi skórę motyla
ubrałeś w delikatność

lekko podnosiłam głowę
wykreślałeś konturem warg
białą konstelację

księżyc przerabiał słowa
na nuty wśnione w wieczność

rozsunęłabym te szklane godziny

dzisiaj
nerwy czuwają
wyręczają z kłopotliwej
konwersacji
to już miesiące puszczone z wiatrem

o czym?
( będziemy rozmawiać)
aha czyli nadal o nas?

autor

Regina

Dodano: 2005-03-23 07:42:00

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie