Wróbelek
Spójrz wróbelek, mały ptaszek,
zawsze sobie gniazdka szuka,
często wwierci się pod daszek,
choć to dla was mała sztuka.
Patrzy, lata , w koło krąży,
żadna za nim nie nadąży
lecz mówicie moje drogie:
bez tych ptaszków żyć nie mogę!
Choć ptaszyna to jest mała,
z niejednego piła ciała,
chociaż często jest niewielka,
pokochajcie dziś wróbelka.
Trzeba budzić w nas przyrodę,
więc kochajcie panny młode,
pokochajcie go gorąco,
kiedy leci prosto w (s)łon(k)o!
Czasem w ciepłym gniazdku uśnie,
wróbel jest to ptaszek szczery,
kochajcie go więc dziewczyny,
kochajcie go do cholery!!!
autor
Remi S
Dodano: 2017-06-20 00:16:17
Ten wiersz przeczytano 1793 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Figlarny "ptaszek" w rytmicznym wierszu:) Czy nie
sądzisz, że rytmiczniej byłby z "kochajcie go do
cholery!" od
"kochajcie, do jasnej cholery!!!"
i czy nie lepiej brzmiałoby "kiedy leci" od "który
leci"?
Miłego dnia:)
Kochamy wróbelki, ładny wiersz.
więc panienki me kochane gdy chłopiec
kochany pokaże wam ptaszynę biedną
przytulcie hołubcie nie żałujcie
gniazdka bo do innej odleci