Wrześnica (villanella)

Zaskoczyłeś urojonym dziadostwem, ale wierzę, że tak
może być.
Oczywiście mam nadzieję, że wszystko w swoim czasie
przyjdzie.
A wtedy... Oj, klękajcie narody.
(u nas było podobnie; nasz swach kupił wnukowi spory
rowerek, jak się urodził nam pierwszy wnuk, i wisiał
potem na piwnicznym haku, czekał aż wnuczątko
dorośnie).
A co do Grupy MoCarta - pewnie, że ma. Takiego
szczególnego muzycznego carta.

Arku, ileż poniżej wspaniałych komentarzy, przyłączam
się do nich, bo cóż ja...tylko Ci gratuluję wiedzy,
zdolności i czekam na kolejne wspaniałe utwory.
Pozdrawiam słonecznie życząc udanej niedzieli :)

Znakomicie napisany wiersz. Rozumiem taką tęsknotę
BordoBlues`ie. Moja wnuczka jest daleko. Była w
Polsce, gdy była malutka. Teraz ma już 8 lat i bardzo
brakuje mi jej obecności i wspólnych zabaw. Widujemy
się przez skype`a, ale to nie to samo, co wspólne
zabawy.
Pozdrawiam ciepło i życzę, żeby już nie było powodu do
tęskonoty, ale powód do pisania równie wspaniałych
wierszy o wnuczęciu, które się pojawi.
Dobrego dnia :)

Dzięki Mily. Idę poszukać Twojej "Wrześnicy". Dzięki
lotko :):)

Wiersz super!
Mam o identycznym tytule :)
Znam parę w podobnym do Ciebie wieku, gdzie wiedzą, że
dziadkami nie zostaną na 100%. Ich ból jest niemal
metafizyczny, ale pogodzili się, bo cóż mają zrobić...


U peela jest chyba jakaś szansa, choć młodzi wolą
teraz pieski i kotki, zamiast :(

Pozdrawiam Arku :)

Wiersz.
Znakomity.

Przepiękna wrześnica - tęsknica!
I u mnie tęsknica za wnuczęciem, łagodzona 3-letnim
aniołkiem, podarowanym przez 18 lat młodszą siostrę
:-)

Pozdrawiam serdecznie, Bordo :-)

W formie i treści - najwyższy poziom, ale to tutaj nie
dziwi. No i przeurocze metafory. Warsztat - to jest
to, co bardzo cenię, choć tutaj niewielu to
interesuje. Ale prawda jest taka, że bez niego nie ma
poezji, bo pisać każdy może, tak jak odkurzać, albo
myć okna. Ale i sam warsztat nie pomoże, gdy brak
wyobraźni. U Ciebie jest wszystko.

I życzę, byś jak najprędzej się doczekał. Wnusia,
wnusi, całej gromady :))) Ja już jestem szczęśliwym
dziadkiem. Jeszcze młodym, ale już szczęśliwym ;-)

Pozdrowionka, Arku :)

Witaj Arku
Jestem pełen podziwu dla Twoich pięknych, bogatych
językowo wersów.
Baśniowe obrazy jak malowane i podparte solidną formą.

Śle pozdrowienia
;)

Dla mnie wciaz za wysokie progi, nie ta pora,
zostawiam zatem jeno podziw dla wspanialego Autora.
Brawo, Arku!

A wnuki... to frajda i radosc, ktorej tez sie
doczekasz.

Jeszcze raz, Wysmienity Wiersz. :)

Z niskimi uklonami. :)

Lekura Twojego wiersza to prawdziwa przyjemność.
Odebrałam go, jako utwór osjaniczny. Liryczność,
nastrojowość, nutka tajemniczości emanuje z świetnie
napisanych wersów.
A Twoje szczere wyznanie o tęsknocie za wnusiem ujęło
mnie do głębi.
W jakimś stopniu wiem, co czujesz, bo czasem i mnie
dopodają takie uczucia.

Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę spełnienia pragnień
:)

Podoba mi się.
Dobrej nocy życzę niech Ci się przyśni ten bajkowy
sad.

ładnie z podobaniem daję +

Przepiękna, prawdziwe baśniowa villanella,
wspaniały klimat, nastrój i dużo pozytywnej energii,
a ...dziadostwo urojone...
to mistrzostwo świata!

z ogromnym podobaniem,
pozdrawiam serdecznie:))

Dziękuję za czytanie i Wasze komentarze. Dobrej nocy
:):)

Jastrzu - nie zrezygnowałem. Te wersy są powtarzane w
zmodyfikowanej formie. Są villanelle silne i słabe.
Silne to takie, gdzie powtórzenia są dosłowne. W
słabej muszą być rymy i podobieństwa - nawet jeśli nie
znaczeniowe, to fonetyczne. Przeczytaj raz jeszcze, a
wyszukasz niuanse zapodane przez autora. Pozdrawiam
:):)