Wspomnienie

opowiadanie gwarowe

Wspomnienie


Kie zacynało sie lato przyjezdzała do mamy wiekowo przyjaciólka z Będzina.
Miała wtej dziewięćdziesiąt dwa roki .Przywoziyła ze sobom zawse piyknom pogode,
bo ino wtej mogła iść na Witorówki ku Matce Boskiej coby jej dziękować za zycie i pytać o pomoc w dalsym zyciu…Nogi jus odmowialy jej posłuseństwa, ale nie odpuscała ino sła hań ku wiyrsykom ka króluje Królowo Tater.Wracała sie, ledwo zywo, ale scęśliwo…Ni ma jej jus downo, ale zawse sie mi przybacuje i jej opowiadania.Tam ka stoła Rotunda we Warszawie stoł jej rodzinny dom i park.W casie wojny kie niepili fcieli coby nasa stolica znikła z powierzni ziemi były strasne bombowe naloty.Jednego razu nie zdązyła wejść do schronu ino ostała w pokoju na parterze.Wziena do gorści gromnice, zamknena ocy i oparła sie o futryne dźwiyrzy…Boła sie straśnie, bo syćko sie walyło i usy pękały od wybuchów, cuła ino nad sobom taki lej od ftorego syćko sie odbijało i wołała w głos o ratunek do nieba.
Kie otwarła ocy ostała ino futryna we ftorej sie uratowała, reśte syćko lezało na ziemi i domy drzewa i kurz okropny i dym…Kie mi, to opowiadała przyjechała pozegnać sie z Holami i zapolić świecke na grobie mojej mamy.Straśnie sie za niom stęskniła i pedziała ze uwidziała jom w ocak moik i ocak wnucąt,nie cały cłek sie podziewo zawse cosi ,krapke ostaje. Kie słysem nie roz te syćkie mądre wywody ze Warszawa mogła sie poddać i nie byłoby telo ofiar i znisceń, myślem se kieloby było więcej cierpienio.Ludzie nie zgineni na darmo, to dzięki, nim momy wolnom Polskę, bo oni nie boli sie walcyć o swój włosny dom.Oni nie zaparli sie miłości do Ojcyzny do wolności i do Pana Boga.Panie Boze wynagródź, im tom nowięksom ofiare ze swojego zycio i dej scęście wiecne.Haj.

autor

skorusa

Napisany: 2013-09-01 Dodano: 2013-09-01 13:33:07

Ten wiersz przeczytano 1293 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie