wśród porannych akordów...

szkło na zieleni w bladej poświacie
poranny zastrzyk ochłody
kiedy po pracy w czerni ponocnej
ciało chce sennej swobody
dzienność się miota po szarej kuchni
pokoje budzi do życia
jaźń twarz wyostrza w lustrzanej tafli
ta nie ma nic do ukrycia

tabula rasa w głowie się kręci
wonności z kawy połyka
smyczkiem przeciągu wiatr snuje dźwięki
niby wirtuoz muzykant
sień harfę tworzy z szczebli drabiny
miotła włos czesze zdrapany
cisza się miota po przedpokoju
z nadzieją wspartą o ściany

że kiedyś przyjdzie taki poranek
który pogodą świat zbudzi
i już nie będzie smutku ni troski
w objęciach wesołych ludzi

autor

niezgodna

Napisany: 2020-05-27 Dodano: 2020-05-27 15:31:37

Ten wiersz przeczytano 860 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie