Wyglądasz na nieczynną

Zbliża się bez odwrotu
krawędź pożyczonego czasu.
Szlafrok ociera się o piersi
jak dzień, ktory przyjmuje noc,
napięcie zachodzącego słońca,
usta otwarte do zdrady.

Kolejny papieros.
Zmrok trzyma gardę wysoko,
więc szukasz innej broni,
w kieszeni śpią klucze
a sople spadają na parapet
łamiąc gałązki ciszy.

Wyglądasz na nieczynną,
kiedy się nie uśmiechasz,
kiedy zamykasz na siłę oczy
udając głęboki sen,
on nie nadchodzi.
Płoniesz cierpliwie. Powoli.

Późno posypało w tym roku,
nie pomówimy o pogodzie,
nie ujrzysz śladów na podłodze,
póki trwa w tobie
zimowy letarg śniegu,
skrzypiący strup mrozu.

Słyszysz echo moich kroków.
Masz zamknięte usta.
Samotność kotów prowadzi cię
w miejsca oddalone,
gdzie robią rzeźby na nasze podobieństwo,
gdzie rzucają nas na pastwę wspomnień.

autor

Diogenes

Napisany: 2016-02-05 Dodano: 2016-03-12 00:02:53

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie