Wypracowane
w dotyku ust splocie rąk
powstaje nasza jedność
radosna i pogodna
potykając się ginie
w starciu ze zwykłą siłą
nazywaną codzienność
w każdym dniu odkrywamy
jak ją szybciej i sprawniej
bezpowrotnie poskromić
autor
molica
Dodano: 2023-12-01 18:59:18
Ten wiersz przeczytano 854 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Świetny życiowy wiersz... pozdrawiam Bożenko:)
Sama prawda.
Pozdrawiam
Dużo w tym prawdy
Pozdrawiam, Moliczko :)
bez rymów ale ciekawie i niebanalnie
Witam serdecznie Gości,
miło,że tu byliście - sądzac po śladach utrwalonych na
tej stronie.
*Matijas* jak sądzę pierwszy raz.
Odróżniam codzienność od rzeczywistości - ot każdy z
nas ma taki a nie inny sposób na życie...
Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem.
Dziękuję za odwiedziny.
Jastrzu - nie dyskutuję zbyt chętnie (a czasem
wcale)o starości...
Dziękuję za uwagę o literówce - zaraz poprawię (się!)
Wszystkim komentującym pięknie dziękuję za
poświęcony czas.
Niech Was Dobre Bogi prowadzą przez trudy życia, a
najlepiej niech je trochę bardziej odsuwają z Waszych
dróg.
Miłego zakończenia tygodnia życzę.
Tak, codzienność bywa trudna, trzeba ją zaakceptować i
poskromić właśnie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Każdy ma swoje sposoby na "poskramianie" codzienności.
Ale w pewnym momencie przestaje nam się chcieć tych
sposobów używać. I to jest znak, że przyszła starość.
...a w słowie "poskromić" masz literówkę (napisało Ci
się z, zamiast s).
Do końca być zaskakiwanym i zaskakiwać.
Trudne i proste.
+
Codzienność jest wyzwaniem dla miłości, jedni sobie z
nią radzą, inni niekoniecznie. Pozdrawiam
Rzeczywistość czy można ją pozkromić? Chcielibyśmy.
za krzemanką.
Bez wątpienia w dotyku ust i spleceniu rąk wyraża się
harmonia i jedność. Dobrze byłoby wiedzieć, jak
skutecznie przeciwstawiać się codziennym wyzwaniom.
(+)
Zgadzam się z przekazem. Trzeba ubarwiać szarą
codzienność małymi radościami, aby ją "poskromić".
Miłego wieczoru Bożeno:)