Wyścig
Widzę ludzi
w ciągłym pośpiechu,
i ja pośród nich
ciągle gdzieś biegnę,
czy dogonię ten etap
i samą siebie.
Wyścig z czasem,
lecz gdzie jest meta?
Goniąc życie,
byt nam ucieka.
Żeby ta chwila,
choć chwilkę na
każdego chciała
poczekać.
autor
Ola
Dodano: 2013-09-13 06:22:58
Ten wiersz przeczytano 1933 razy
Oddanych głosów: 66
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Super Janie. Bardzo mi się spodobały Twoje słowa.
Pozdrawiam serdecznie
Dokąd pędzisz człowieku,
dwudziestego pierwszego wieku?
Największy maruda - niestety,
po śmierci dojdzie do mety.
Pozdrawiam.
Witaj Olu nocna porą.
Pozdrawiam nowicjuszko.
Bardzo dobry, refleksyjny wiersz.
Olu sami musimy się zatrzymać
i nie możemy tak gonić, bo życie nam ucieknie, ani się
obejrzymy będziemy u kresu.
Podoba mi się. Pozdrawiam serdecznie.
Z0lEANDER, zgadzam się z tobą. Dpbranoc
Witam. Pięknie dziękuję za wizytę i komentarze podczas
mojej nieobecności. Pozdrawiam serdecznie
wiec pora wystartować w wyścig życia
Dla dzieci jest taki wiersz Danuty Wawiłow tu
znalazłam w wersji muzycznej
http://www.youtube.com/watch?v=7A1Kr5yL-Og
Też nie lubię się spieszyć. Pozdrawiam Olu :)
Gdzie jest meta każdego człowieka - ona za zakrętem w
czarnej ziemi czeka... Wybacz Oleńko ale jakoś tak mi
się skojarzyło! Serdeczności :))
Szkoda się biedzić, życia nie wyprzedzisz!
Pozdrawiam!
To tak ze wszystkim. Dobre, ale w miarę.
Dpbrze to przekazałaś. Pozdrawiam
Ekstemalny brak czasu-nie zdrowy, ale i ekstremalny
jego nadmiar równie chory.
Wszystko w nadmiarze szkodzi, złoty środek-to jest to!
Pozdrawiam:)
Wszystkim tego czasu brakuje,pędzimy ale chwilkę się
zatrzymajmy powiedzieć dzień dobry.Piękny wiersz i
taki prawdziwy.Pozdrawiam.
Oleńko, usiądź i niech chwilka przycupnie koło
Ciebie:)))))))