Wyścig z czasem

Czas ucieka na sto koni,
kalendarze i zegary,
człowiek w pędzie zgubił miary,
dokąd pędzi, za czym goni ?

Przez tysiące lat
czas nie zmienił kroku
słońce, gwiazdy na obłoku
w rytmie biegnie cały świat.

Ale człowiek zwariowany
z życiem na krawędzi
w niewiadomą metę pędzi
tam gdzie raj ma obiecany.

Pędzą samochody w huku, zgrzycie,
samoloty odrzutowe z rakietami,
Koniec ! meta tuż przed nami,
czas nam uciekł a gdzie życie ?

Ci co szarżowali jak na froncie
by do celu zdążyć pojazdami,
dziś są kalekami po remoncie
wyścig został z marzeniami.

Odważniejsi co pędzili na dwa gazy
pojazdami zimą w lecie,
nie zważali na radary, drogowskazy,
dopędzili czas na drugim świecie.

Dokąd wszyscy pędzą, lecą
dniami, nocą i o świcie,
jakie cele w tej pogoni świecą
skoro takie piękne, krótkie życie.


2-12-2009 autor Wals

autor

Wals

Napisany: 2009-12-02 Dodano: 2009-12-02 20:36:49

Ten wiersz przeczytano 1896 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie