WYZNANIE
Bukiet z róż czerwonych przyniosę dla
Ciebie
I tęczę po burzy, która jest na niebie,
Miłość chcę wyznawać każdym swoim gestem
Czy nie dziwny jestem?
Chciałbym też na ziemię choć raz spojrzeć z
góry
Uśmiechem przegonić ciężkie, czarne
chmury,
Najjaśniejszą gwiazdę dałbym Tobie w
darze
Chyba dobrze marzę?
Często sobie śpiewam, czuję się radosny
Cieszy mnie kwiat róży i nadejście
wiosny,
Kiedy Ciebie widzę radości nie kryję
Póki jeszcze żyję
Po pracy powracasz, nadzieję mi dajesz
A myśleć o Tobie nigdy nie przestaję,
Jesteś przy mnie zawsze, radość koi
duszę
Czy tłumić to muszę?
Czas razem spędzony wcale się nie dłuży
Czuję się szczęśliwy, widać to mi służy,
Gdy sam w domu bywam to tęsknię, nie
szlocham
Wiesz, że Ciebie kocham!
Jan Siuda
3.01.2013r.
Komentarze (11)
Witaj siabo!
Dawno Cię nie gościłem, dobrze, ze wróciłaś.
Czekamy zawsze na Twoje komentarze, dzięki.
Pozdrawiam miło.
Dostać w prezencie tęczę po burzy...och,zazdroszczę
jej:)
Piękny wiersz Janku,pozdrawiam+++
piekne barwne i ciepłe wyznanie
Podoba mi się i podpatruję umiejętności warsztatowe.
Pozdrawiam :)
Piękne wyznanie, brzmi jak poemat.
Pozdrawiam Cię Janku bardzo serdecznie:)
pięknie i rytmicznie, przeczytałam z przyjemnością :-)
Piękne wyznanie. Cieplutko pozdrawiam
Dziwnym jest każdy, kto jak kamień godzi się na bycie
biernym, szarym.
jaka piękna miłość..:)
Takie wyznanie to jak kochanie :))
piękna świadomość
pozdrawiam
+