Za kulisami

emcio, z myślą o Tobie coś naskrobałam, byś nie myślał, że ze mnie sztywniak...

Misiaala w kącie stała
i na rymy się gniewała,
była ciągle w Częstochowie,
dobrze skrytej w swojej głowie.

Gdy spostrzegła ją tam mariat
i wskazała drogę światła;
wystraszyła się diabelnie
- już wiedziała, że coś pęknie.

Nie rymuje tak jak leci,
dużo rymów idzie w śmieci,
bo kto słyszał mieć przy sobie
części zdania w jednej formie?

Już rzeczownik z rzeczownikiem
i czasownik z czasownikiem
nie chcą grywać zgodnej pary;
by nie słyszeć – to banały!

A banały? Cóż, i o tym
-w głowie miała często psoty,
lecz szukała dobrej myśli,
która wskaże jej czas przyszły.

Początkowo była harda
gdy czytała słowa staża,
On logicznie drzwi otwierał
i to nie jest żadna ściema.

Były też i czarne Nicki,
były wrzaski, kłótnie, krzyki
więc przysiadła w swojej szafie,
mówiąc wszystkim– nie potrafię.

Ktoś ją dojrzał mimo wszystko,
zaczął nucić, robić disco,
poruszona tym dokładnie
zobaczyła co ma w szafie.

Już wydała trochę wierszy,
lecz ma niesmak po tym pierwszym,
pośpieszyło się biedactwo
i niestety to jest prawdą.

To nie sztuka dużo pisać,
każdy pragnie widzieć finał.
Misiaala w kącie stoi,
lecz nikogo się nie boi.

Nadal słucha mędrców świata
i przychodzi już zapłata,
wyznaczyła sobie drogę,
jaką spytasz – nie odpowiem…
18.06.2013 Maria Sikorska

autor

Maria Sikorska

Napisany: 2013-06-18 Dodano: 2013-06-18 13:48:47

Ten wiersz przeczytano 2290 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie