Zabierz mnie

Stoję w pokoju straconych złudzeń,
spoglądając na puste ściany,
z których ktoś pościągał ładne obrazy,
nie ma kanapy, stołu krzeseł,
nie ma okien,drzwi, pusta przestrzeń,
liche światło podwieszane na suficie,
udaje, że rozproszy ciemność,
słabo to robi, próbuję coś powiedzieć,
lecz usta mam zaszyte swoją bezradnością,
zastygłem, szukam wyjścia,
lecz nie widzę drogi,
może ktoś z zewnątrz mi otworzy,
znajdzie,zdąży nim obrócę się w mrok
niepamięci,
zanim czucie stracę w sercu,
może wykuje w ścianie mojego lęku otwór,
na wybiegnięcie z środka piekła,
które w duszy się rozpanoszyło szydząc,
złudzenia, miłość,
zazdrość, nienawiść, przywiązanie,
wszystko gdzieś się rozleciało,
poplątało, nic nie czuć,
proszę przyjdź,
zabierz na otwarty światła widnokrąg,
pełen przytulających mnie rąk,
zrób to jeśli możesz,
będę żył wtedy dla ciebie, tobą.

autor

Petrus Q.

Napisany: 2017-05-27 Dodano: 2017-11-03 00:14:20

Ten wiersz przeczytano 998 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie