Zaduma

Ciut poprawiona, to już kiedyś było. Dla pewnego PANA A.

Zaduma dzisiaj szła przez miasto
Bardzo powolnym, równym krokiem.
I pochyliła się nad człowiekiem,
Mocno zdziwiona jego widokiem.

Zaduma spieszyć się nie lubi,
Bo nie ma przecież gdzie i po co?
Woli zatrzymać się na chwilę,
Patrzeć jak gwiazdy niebo złocą.

Zaduma nie wie co to pośpiech,
Pogoń za sławą i pieniądzem.
Nie dla niej walka o przetrwanie,
Nie dla Zadumy ludzkie żądze.

Zaduma woli błękit jezior,
Zielonych lasów chłodny cień.
Ona oddycha rytmem natury,
W słoneczny wpatrzona dzień.

Zaduma chętnie zrywa kwiaty,
Bratki, stokrotki i kaczeńce.
Niesie ze sobą pełne naręcza,
A potem je zaplata w wieńce.

Zaduma zwykle jest szczęśliwa,
Chociaż nie lubi się spieszyć.
Bo niby po co jej ta gonitwa,
Lepiej się prostym życiem cieszyć.

Chwila zadumy przydaje się każdemu:)

autor

Nalka31

Dodano: 2008-11-27 00:44:41

Ten wiersz przeczytano 7168 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie