Zagubieni
Jesteśmy jak ptaki zamknięte w klatce
życia.
Karmione garściemi pustych słów,obłudy i
fałszu.
Jestaśmy jak gwiazdy na nocnym niebie.
Zawieszone w bezmiarze cierpienia.
Zróbmy wszystko,by ptaki latały wolno.
ciesząc się życiem.
By po nocy nastał dzień piękniejszy od
poprzednigo.
By dwa serca połączone w miłosnym
uścisku
Jednym się stały.
Byśmy już nigdy nie zagubili się w
pośpiechu życia.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.