Zagubina

Ten wiersz dedykuje dla wszystkich zagubionych, szukajacych pomocy....

Przedziera się przez ciemny las, odsuwając z twarzy gałęzie krzeków.
To Ona, zagubiona...
Krzyczy, kręci się w kółko jakby ją coś opętało...
To Ona, zagubiona...
Wpadła w wir pytań...
Nikt jej nie chce pomóc.
Sama nie daje rady, odpowiedzieć na nękajace ją pytania.
Wszyscy się z niej śmieją,wytykają palcami.
A to tylko Ona, biedna zagubiona...
Idzie dalej nie patrząc w twarz drwiących.
Nagle błysnęło piękne światło...
To Jej Anioł Stróż, podaje pomocną dłoń.
Czy skorzystać i przyjąc pomoc?
O nie! Znowu pytania.
Biedna zagubiona...
Znowu opętana przez wir pytań.
Co zrobi? Na pewno poradzi sobie...

autor

___alka____

Dodano: 2005-01-28 17:31:26

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie