Zagubiona

Zyję i czekam,sama nie wiem na co,
pustke wokolo odczuwam głęboką,
gdzie dlon wyciagne i wzrok swoj odwroce
nie ma niczego by zaczepic oko.
W gorze przeplywaja chmury sklebione,
w dole mnie otchlan pozera gleboka,
wokol przestrzenie sa nieprzeniknione
i znowu zadnej przystani dla oka.
Plyne w nicosci bez zagla i steru,
rzucam glos w pustke i glos ten umiera,
nawet dla krukow nie zostawie zeru,
bo glosu mego i kruk nie pozbiera.
Zyje lecz nie wiem dla kogo i poco,
bo nikt pozytku nie bedzie mial ze mnie,
plyne zgubiona w mego zycia nocy
dalej,wciaz dalej w otchlanie bezdenne.
Moze gdzies na dnie czelusci nieznanych,
dokad wzrok niczyj siegac nie mial mocy,
ja znajde radosc glosow nieslyszanych,
a tak szukanych w mego zycia nocy.

zima10

autor

zima10

Dodano: 2010-01-14 10:19:56

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie