Zagubiony duszek

Raz wieczorem wśròd poduszek
kiedy łóżko pościeliłam,
schował się malenki duszek
och, jak ja się wystraszyłam.

Lecz on na mnie smutno patrzy
leją się duszkowe łzy -
moją mamę gdzieś zgubiłem
szukam jej już ze trzy dni.

Ja szukałem jej wszędzie
nawet w kuchni i łazience,
przeleciałem wszystkie ściany,
nigdzie nie ma mojej mamy.

Przeszukałem też piwnice
poleciałem na ulicę,
byłem jeszcze na balkonie,
ani śladu nie ma po niej.

Nagle stukło coś w pokoju,
drzwi tak głośno zaskrzypiały,
to ja mama - krzyczy zjawa
mój kochany duszku mały.

Wielka radość była duszka
kiedy mamę swą zobaczył,
wyskoczył radośnie z łóżka,
teraz to ze szczęścia płacze.

Już cię mamo nie opuszczę,
grzeczny będzie już twój duszek,
figli też nie będę płatał
i chował się wśród poduszek.

autor

Mariola Cuore

Napisany: 2014-07-15 Dodano: 2014-07-15 11:21:48

Ten wiersz przeczytano 2858 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie