Zając

Na polowaniach tak bywało

Zając


zając spał; w bruździe pod miedzą
ciepły był i słoneczny poranek
i był pewien że o nim nie wiedzą
tymczasem hrabia wyszedł na ganek

dworu co stał w oddali za wsią Wola
szykowano się we dworze do polowania
psy na smyczach taradajka zaprzężona
brano ją na polowania, była przerobiona

do transportu starych myśliwych tych
mniej chodliwych ciągła wózek mały
na zwierzynę z pokotu czyli już ubitych
i tak towarzystwa w las się zanurzały

niosąc fuzje sztucery i arsenał cały
bokiem pobiegli w części nagonki
ci młodsi krzami,niecierpliwie gnały
całe gromady waląc w kołatki i dzwonki


hrabia konno fuzyjka przy boku
konik wypasiony widać obroku
mu nie żałowano, tańczył tu
jak primadonna paryskiego baletu


poprzez chaszcze i burzany w polu
zbliżali się do sypialni zająca naszego
a ten spał jak zabity,nic mu głosy dzwonu
koń hrabiego okrakiem stanął nad szarakiem


ten zerwał się i zdębiał pękło serce zając padł
koń się wystraszył hrabia spadł
a spadając skręcił kark
W pokocie na wózku taradajki
Jechał hrabia i szarak

autor

Leon.nela

Napisany: 2018-02-07 Dodano: 2018-02-07 14:27:59

Ten wiersz przeczytano 1732 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie