Zakazane

Wiatr niepokoi firankę
w rytmie beztrosko śpiewającego
kabareciarza
"kochajcie marzenia"

w przepastnym fotelu
siedzi wtulona tęsknota
sprzeczne myśli
kłębią się
dogotowują codzienność

w piersiach od dawna już
mieszka smutek
za czymś lub kimś

hipnotyzujący krzyk żurawi
budzi z letargu

wspomnienie
biegnie ścieżką przez las
zamglone oczy widzą polanę
i kołyszący konarami dąb

jak to się stało
kto teraz wyprostuje ścieżki
przywróci spokój
zmyje zapach łąki
smak ust

a może nie wolno było rezygnować z marzeń

autor

wrześniowa

Dodano: 2009-12-01 08:30:50

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie