Żal
Zamknięty w hermetycznej skrzyni.
Skryty w duszy ciemnej otchłani.
Przysypany warstwą kurzu,
został stracony, zapomniany.
Nie drąży smutku korytarzy,
w niemocy padł uśpiony.
Pragnie powrócić. I nie może.
Chce zburzyć spokój niezmącony.
W katalogu ludzkich uczuć,
miotam się, gubię. Obrazy złudne.
Chcę zrozumieć.
To co jest być może proste,
i to, co jest na pewno trudne.
autor
wiki20
Dodano: 2016-01-27 17:28:24
Ten wiersz przeczytano 1648 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
może lepiej nie rozpamiętywać
pozdrawiam:)
Ładny wiersz.