Załamanie
"I've been depressed so long It's hard to remember when I was happy" S. Harris
Jak lód pod nami załamuje się znów życie
Wznosimy w górę głosy by zniknąć w
niebycie
Łańcuchy znów pękają by opaść na ziemię
Bez nich żyć nie umiemy – nędzne
ludzkie plemię
Patrzymy w nocne niebo wierząc że
ujrzymy
Wiedzę do której wszyscy od wieków dążymy
Poznamy odpowiedzi na wszystkie pytania
I patrzymy tak w niebo od wieków zarania
Tracimy równowagę stale patrząc w niebo
Gubimy ziemię stale pytając dlaczego
I stale w piach padamy powstać już nie
mogąc
A gdy się rozejrzymy koło nas - nikogo
wszystkim pesymistom takim jak ja
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.