Pragnę

Czy moje życie ma sens?
Kiedy nadejdzie jego kres?
Czy będzie osoba której zostawię cząstkę siebie.
I czy kiedyś usłyszę - „Jak brakuje mi Ciebie.”


Chciałabym wreszcie prowadzić życie spokojne.
Takie miłe, takie godne.
Wiedzieć, że komuś mogę podać rękę
I pomóc mu powstać gdy jego życie będzie przypominać mękę.


Mieć uśmiech na twarzy
Widzieć że człowiek mnie przyjaźnią darzy.
Kochać i być kochaną
Każdego dnia – wieczorem i rano.


Mieć nadzieję że każdy nowy dzień
Pokaże mi drugą stroną medalu.
Która ukaże mi słoneczne dni.
Wtedy na pewno nic nie będzie brakować mi.

Marta R.

autor

marruh

Dodano: 2007-08-08 17:49:43

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie