Załamka

bywały w życiu ciężkie chwile ..

Załamka totalna, mam siebie dość.
Coś zrobię i mówią, że wszystko na złość.

Już tego nie wytrzymam, nie chcę tak żyć.
Chcę ludzi uszczęśliwiać i kochaną być.

A gdyby raz jeszcze urodzić się?
Zapomnieć o wszystkim, co robiłam źle.

Mieć nowe ciało i duszę nową.
Być całkiem inną, nieznaną Wam osobą.

Albo tak jak anioł, na skrzydłach się wznieść
I wszystkim, kiedy trzeba, ukojenie nieść.

Teraz to czytasz i chęć na coś masz.
Gdybym była blisko dostałabym w twarz.

Za wszystkie me błędy, za to, że ranię,
Wybacz mi proszę, gdy coś mi się stanie.

Nie raz już czynów swych strasznie żałowałam.
Chciałam tylko dobrze, a na nerwach grałam.

„Nie docenisz, póki nie stracisz”, znasz tę myśl na pewno.
Właśnie tym mym skromnym wierszem chcę przekazać Ci jej sedno.

autor

develka

Dodano: 2006-08-19 00:03:07

Ten wiersz przeczytano 2240 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie