zamyślony
każdego z nas czasem przytłaczają myśli...
Pamięć staje w oczach wspomnień,
myśli powstają jak ludzie mijają,
znikają tak jak człowiek ustępuje z pola
widzenia,
pamiętając, że nie zostaną w miejscu
wiecznego życia, przesuwając się z losem
przeznaczenia,
podążając za wszelką cenę do upatrzonego
celu, gdzie poznamy samych siebie, ale czy
to nie doprowadzi do złudnego odkrycia,
mylącego wzrok, doszukując wyjaśnienia tego
życia.
Poznając siebie, znikamy, nie zdradzając
tajemnic życia, które nurtuje nowego
użytkownika powstającego istnienia,
poszukującego w celu życia...
autor
wiatr...
Dodano: 2007-11-23 00:24:55
Ten wiersz przeczytano 712 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
życie...na końcu drogi nie wiemy więcej niż na jej
początku...co nie znaczy, że nasza wędrówka jest bez
sensu i, że nie może być ciekawa...wiersz ładny, może
tylko słowo "życie"zbyt często użyte.
każdy szuka sensu życia tak jednak w tej wędrówce
warto jakieś wskazówki pozostawić dla potomnych mówi
wiersz w zamyśleniu Dobra konkluzja oddać to co
znaleźliśmy aby ktoś po nas nie strawił życia
powtarząc wędrówkę