Zanim
wiersz gwarowy
ZANIM.
Potargane zycie,
jako te różańce.
Tu odpado krzyzyk,
tam wtorosi cąstka...
Pozgibany zywot,
jak kartki w zesycie,
brakuje pocątku
i nie widno kóńca.
Posarpane zycie,
powiązane nerwy
i gemba zamknięto
na zelazny klucyk.
Ino serce wali,
jako kowol młotem,
jakby fciało z tela,
od syćkiego uciec...
Pockoj moje zycie,
chore, nieskońcone,
zanim słonko spadnie
za hańtom zogrode,
zanim sie Magdusia,
wróci z Bukowiny,
zanim mi wypłacom,
ostatniom nogrode...
Komentarze (19)
poczeka jeszcze czy to potargane czy gładkie to jest
nasze zycie i nie chcemy go tak szybko oddać...
pozdrawiam serdecznie :-))))
Super refleksja, choć taka smutna...
Pieknie, samo zycie:)
Zdrowka zycze:)
samo życie,każdego z nas to czeka,wymowna ostatnia
nagroda
pięknie i gwarowo jak zwykle
pozdrawiam serdecznie Twoja fanka Basia:))
dziękuję za wizytę u mnie