Zatracone dale
Ja już mam z górki
schowałam pazurki
czas głowę w ramiona wtłacza
nie chodzę na skróty
mam ciepłe buty
i serce co wszystko wybacza
Nostalgia i żałość
są częstymi gośćmi
a zima dookoła
gdzieś pod powieką
smutne oczy pieką
i nikt już nie woła
Elżbieta B.
Komentarze (22)
Bardzo ładny choć smutny wiersz, zima szybko minie,
wiosna przyjdzie sypnie zielenią, smutki odejdą życie
w radość zamienią, pozdrawiam cieplutko
Zima zleci, zrobi się wesoło, zaśpiewa słowik, dookoła
będzie zielono. Smutek odejdzie i wtedy się
uśmiechniesz. Pozdrawiam serdecznie
smutne podsumowanie jakby zegnanie z zyciem
pozdrawiam:)
Bardzo sprawnie skonstruowany, osobisty wiersz.
Przeczytałem go z przyjemnością, ale też z
nostalgią...Pozdrawiam
smutne podsumowanie, oby się okazało tylko chwilowe
;-)
Smutny wiersz, och życie, taka kolej.
Pozdrawiam
smutno głowa do góry pozdrawiam