ZAWOŁAJ MIKOŁAJA!

spacerują życzenia i prośby miłość koniecznie gorąca chleb co nakarmi głodnego i lek uśmiech dla nieszczęścia/UŁ/

Rok kończy bieg,
a Mikołaj nieprzebrany.
Chodził krótko między ludźmi,
dziwny, smutny.
Wysoko mieszkał,
bo kocha góry i trud
wchodzenia po stopniach.
Do każdego człowieka.
Nie przyszedł.
Znikł.
Zostawił list smutny wierszem.

Mówili, że nie jestem prawdziwy.
Czekałem na wiadomości od góry,
Korvatunturi,nasłuchiwało Ucho.
Nadaremnie,ale obowiązek mam we krwi.
Byłem, ale nikt się nie cieszy.
Dzieciom rozdałem prezenty.
Wzięły rozczarowane.
Zostawił szczególne życzenie.
-Jestem w jednym miejscu,
to moja szansa, abym był.

Dotknęłam marzeń.
Obudziły się zaspane.
Jesteśmy biedne,świat jest szary.
Musimy przespać każdy dzień.
Pali się? zawołały
i gniewne pogrążyły się w sen.
Tylko jedno uśmiechnęło się.
Radość.
W oczekiwaniu.
W niespodziance,
od bliskich i dalekich.
Tylko gdzie On mieszka?

Zawołaj Mikołaja!
/UŁ/

Dziękuję bardzo za komentarze i serdecznie pozdrawiam:)

napisany 10.12.2009 ula2ula /z serii Okno na świat/

autor

ula2ula

Dodano: 2009-12-10 03:10:29

Ten wiersz przeczytano 851 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie