Zazdrośc...

Wiesz...choc już nas nie ma...

Chorobliwa zazdrośc od rana mnie budzi,
To zazdrośc o Ciebie- nie o ludzi.
Boże! pozwol uwolnic sie od niej,
By w sercu zaiskrzył zaufania plomien.


Kiedy jesteś przy mnie jestem bezpieczny,
Zaś gdy Cię nie ma dociekań konieczny.
Gdzie jesteś? co robisz? czy jesteś wierna ?
Ocena z zaufania- ocena mierna...

Tak bardzo chciałbym wierzyc, ufac tobie,
Lecz jak mam ufac, gdy nie ufam sam sobie.
Nie ufam ludziom i nigdy nie będę,
Samotnie spędzę kolejna koledę.

Wierze, ze kiedyś "to" znajdę,
Wiarę, ufnośc i szczęście odnajdę...

autor

kopiko

Dodano: 2008-04-13 13:48:51

Ten wiersz przeczytano 740 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie