Zbita klepsydra
Zbiera radosne promyki
przypina je do serca
i choć zegar czas zgubił
a mąciwoda wiatr
zgubił klepsydrę
i sypie w oczy piaskiem
ty jesteś światłem słońcem
co w tęsknocie perły toczy
jesteś jej natchnieniem
do ciebie listy pisze
wyznaje najskrytsze marzenia
wierzy że ten dzień nadejdzie
i przytulisz ją do serca
autor
Xenia1
Dodano: 2016-07-29 07:29:27
Ten wiersz przeczytano 631 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
niejedna chciałaby 'potłuc' ten uciekający czas :)
Pozdrawiam
zobaczyłam ją jak czeka...
Zbita i co teraz czas będzie mierzyć?
Zapraszam do mnie, moje dwa ostatnie wiersze.
warto poczekać
pozdrawiam:)
Zosiak dziękuję poprawiam. Zepsuł mi się oprawki
od.okularów . Pozdrawiam serdecznie.
"mąci woda" Napisałabym łącznie
mąciwoda
Miłego dnia :)
czekać... to też czas