Zbudziły ją łzy...

Dla tych. którzy zginęli przez czyjąś głupotę...

Zbudziły ją łzy,
Kolejną noc przepłakała,
A pluszowy miś przytulony do policzka
Spoglądał smutnie,
Gdy jej źrenica każdą krople dumnie oddawała

Jak poryw burzy pląsający w jazgocie,
Jak strach wydzierający ostatnie tchnienie,
Tak samo mocno w jej pamięci,
Pozostało jedno przykre wspomnienie...

To było wiosną siedem lat temu,
Kiedy po bokach głowy dwa kucyki jeszcze miała,
Wsiedli do auta, rodzice, brat z siostrą i ona
Lecz straszna śmierć nieopodal na nich czekała

Jechali szczęśliwi, byli kochającą się rodziną,
Lecz pijany kierowca przerwał sielankę
Zderzenie było czołowe
Trzynasta okazała się przeklętą godziną

To wspomnienie ciągle wraca,
Pomimo upływu lat, ono nadal jest żywe,
Lecz choć czasem wydaje się, że to zły sen, mara
Mimo to zdarzenie było prawdziwe

Teraz codziennie zagląda na cmentarz,
Odwiedza rodziców, siostrę i brata,
Zapala świeczki, całuje grób
Z powrotem wracając do normalnego świata...

autor

różane dziewczę

Napisany: 2005-03-30 Dodano: 2005-03-31 17:24:17

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie