A zdawać sie miało
widzisz tę jej duszę, to stały element
na prawym ramieniu( by serce odciążyć)
sadza ją gdy skacze do złej, rwącej
wody,
wtedy gdy się bała wziąłeś na głęboką,
może nazbyt szybko, może nazbyt pięknie,
trochę za wysoko
byłeś bardzo sobą z tą twoją pewnością
że już się nie wymknie , kiedy ona
chciała
tylko stopą dotknąć kilku małych kropel
w usta wody nabrać żeby zasmakować
przełykać powoli
by się nie powtarzać smakiem dobrze znanym
teraz wie na pewno, nie będzie już więcej
tym co jeszcze pewne nasyci organizm
na wodzie rozlanej namaluje serce,
(a środkowym palcem wyjdzie nawet ładne)
zmyje drugą falą by nie było śladu
tylko ją nagiąłeś i nie spadła całkiem
chociaż tak myślałeś gdy gubiłeś ego
między jej wersami
poetki nie złamiesz , gdy zabierzesz serce , pióro jej zostanie
szarman
Komentarze (24)
wiersz pełen Ciebie z emocjami i życiem codziennym .
Pozdrawiam
potwierdzam zdanie przedmówców pozdrawiam
Przepiekny wiersz, piora nikt jej nie odbierze.Nie
trzeba tu nic mowic, duzy plusik, wiersz trafil w samo
serce.Pozdrawiam
dobrze,ze pióro zostanie
No ten wiersz poprostu płynie, zgadzam się z
komentarzem Vick Thora całkowicie.Przepięknie dziś
dobrałaś słowa
wpierw dwie zielone stalowki, strach przeszyl cialo,
bo na beju czym wieciej tym mniej, a tu malo mi
stalowek, brawo za wiersz, chyba zakochana, co
autorko:)
basz ,poezja wylewa się z ciebie wszystkimi porami
(roku), a ty cała się nurzasz w metafor potoku.
Wiersz bardzo mi się podoba...ale....najbardziej ten
środkowy palec,zatanawiam się czy malując to serce
trzymała go pionowo w górę czy czy w dól...ot i mamy
zagadkę...ale jestem na bardzo bardzo tak....
witaj :))
mimo ze wiesz mówi o czymś co rani/zraniło jest piekny
stonowany, lagodny i mozna poczuc emocje ktore Toba
targały gdy go pisalas
zostawiam plusik
pozdrawiam
WODECKI