O żeglarzu Janie i syrenie

wiersz ułożony z homonimów

Od lata do lata
to już całe lata
jak czuje do niej miętę
gdy czuje miętę
a nie rumianek

rum Janek zaraz przyniesie
posłuchaj
jego morskich opowieści
bo nie będzie
to z powieści Conrada

tylko z rejsu gdy z Łodzi
pojechał Jan nad morze
a potem w swej łodzi
popłynął na sam koniec
gdzie kończy się nasz glob

jakiś glob go prowadził
i gwiazda północy
jak burza się rozpętała
z więzów
pogoda się rozpętała

wówczas nie spał
bo czuwał pół nocy
o mało nie zszedł na atak serca
gdy ona nadpłynęła
była młodą syrenką
………………………………………………..
a gdy zszedł na ląd
wracał do domu niepocieszony
rozklekotaną Syrenką
w swoje rodzinne kąty

nie, to nie był żaden błąd
dobrze policzył kąty
tylko kiedy ruszał na swe połowy
zapomniał ,że syreni głos
nie wystarczy dla połowy
szczęśliwego związku
czyli nie zrobisz z niej swej żony

jak mu powiedzieli w żeglarskim związku
a ,tak drogi Janku nie miałbyś wtedy serca
zabierając syrenę z jej królestwa do siebie
ona byłaby z tobą na ziemi
a tylko ty
w siódmym niebie

autor

Maciek.J

Napisany: 2016-06-12 Dodano: 2016-06-12 13:33:50

Ten wiersz przeczytano 803 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie