Zepchnięta do podświadomości...

Niekochana,
szalona istota.
Spełnieniem jej
-zgładzić mnie;
upoić winem
rozkoszy swiata.

Twarz taka jak moja,
ta sama dłoń,
ale w sercu zło.
Zepchnęłam ją
w głąb urwiska,
w ciemną toń...

Odeszła nie z własnej woli,
pochłonięta przez ciernie.
Błysk światła,
ponure trzaśnięcie.
Z oddali dobiegła
melodia zwycięstwa.

Pokonałam siebie,
wyrzuciłam zło,
lecz wciąż słyszę
jej płaczliwy głos
jak błaga o litość,
szuka jej w oczach.

Wabiła czule
zapachem przygody,
ukazywała barwy
grzesznych pragnień.
Walka z nią po stokroć
byłaby porażką.

Przychodzi we śnie,
ale nie pieści mnie
w żądzy spełnienia
szalonych marzeń,
nie szepcze czule
zakazanych słów.

autor

Ewa27

Napisany: 2008-12-27 Dodano: 2009-01-02 21:49:19

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie