zgorzelisko

Eluś znam i dziękuję za nią:)

Ewcia, na temat tego wiersza moją opinię już znasz.
Baardzo. :)
Pozdrawiam :)

kalokieri Tadeuszu dziękuję i pozdrawiam

To kolejny Twój dobry wiersz
z piękną poetycznie i reflek-
syjną metaforą w puencie.
Serdeczności Ewo.

Podoba.

dziękuję kochani:)

... bardzo ładny, a puenta fantastyczna... :)

świetny wiersz jak zawsze pozdrawiam

szatynko nie bój się jestem milutka i sympatyczna
podobno:)) zawsze miło Ciebie wiedzieć

MaW- I Ciebie też i Danusiu a Ty to przechodzisz sam
siebie - Dziękuje

pozdrawiam serdecznie

Ewka, boję się czasem Ciebie czytać. Taki sympatyczny
awatar koliduje z treścią:))
Ale wiersz bardzo dobry, pozdrawiam.

Ładny, czyli standard u Ciebie.
pzdr

Witaj Ewuniu. Pierwsza strofe odczytuje jako stan
wewnetrzny peelki, wnetrze w ktorym nigdy nie bylo
slonca, a jednak tkwi w tym wnetrzu ornamemet, cos z
piekna... jej serce, serce ktore potrafi kochac slonce
i kwiaty, te ktore moze i kiedys zdeptano ale wciaz sa
marzenia. Peelka postanowila spalic, zniszczyc w sobie
zlo, krzywdy jakich doznala, ale tak do konca nie da
sie, zawsze cos pozostanie, cos co bedzie przypominali
o tym. Podoba mi sie metafora przemiany marzen w wino,
czyli staje sie cud, spelnia nie marzenie o milosci,
peelka kocha i to sa te wyjatkowe chwile, kiedy pekaja
stropy tej piwnicy, otwiera sie niebo, a ona wymotuje,
wyrzuca z siebie dotychczasowa gorycz... piekna i
niezwykle radosna jest puenta... ujrzalam peelke
lekka, wyzwolona, szczesliwa, niezwykle pozytywny
obraz... kiedy on wraca... Ewuniu, jest tutaj zmaganie
z duchami z przeszlosci i tymi obecnymi ale milosc,
milosc lsni tutaj jak diament w popiele. Moc
serdecznosci.

pozdrawiam serdecznie :)

Emocje sięgają zenitu...

ten do mnie przemawia w calosci,

turpizmem zapachnialo;)
pozdrawiam:)