Zgubione marzenie

Wśród cienia i mroku,
nie znajdę isierki nadziei.
Mój kochany...dlaczego aż tyle nas dzieli?
Odpływasz zawsze nad ranem,
wtedy budzę się z przerażeniem
i...
wiem, ze to był tylko sen.
Czy ktoś kocha Cię tak mocno jak ja?
Czy mogę cuda czynić nie tylko w snach?
By słyszeć twój głos,
przypomnieć sobie twoją twarz...
ale nie, nie, nie!
Chcę zapomnieć w końcu jak na imię masz!
Już nie wiem co robić...kochany...przytul mnie...
chociaż we śnie...
Otrzyj mi łzy w których czyjeś odbicie, lecz to nie ty,
bo nie znam już twojej twarzy.
Kochany...jesteś jednym z mych zgubionych marzeń...

Nie pozwólmy, by nasze marzenia się zgubiły...

autor

Kerielle

Napisany: 2005-02-11 Dodano: 2005-11-02 22:15:55

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie