Ziemski Anioł
Nie oczekuj ode mnie zbyt wiele
Mój ziemski Aniele
Bo wciąż usmolona od bólu
grzebię we wspomnień popiele
Ciągle jeszcze mocno parzące
iskierki nadziei na usta gorące
I ten odłamek serca mały
co płonie uczuciem do Ciebie cały
Komentarze (3)
witaj Aniek, bardo ładny choć smutny wiersz. pamięć i
miłość idą w parze.
pozdrawiam serdecznie.
Niech nadal płonie,
niech nie umiera,
tam gdzie pamięć się zaciera,
na codzienności tronie.
smutny a taki piękny wiersz pisany sercem rozżalonym -
cieplutko pozdrawiam