Złota myśl

Wiekowe kamienice Starówki
w romantycznej ustawione straży
chłodem wybrukowane uliczki
kolumna Króla Zygmunta Wazy

Ubarwiony ludźmi Plac Zamkowy
ławka na skarpie ciągle ta sama
z panoramą na wiślane wody
i nieba błękit w Rynkowych ramach

Stare Miasto znów takie ujrzałem
jak z lat gdy szczęście było pod ręką
dni były proste i noce białe
bez trudu gwiazd można było sięgnąć

To miało być już tylko wspomnienie
wmarznięte w skałę przeszłego czasu
jak wyrok w którym nic już nie zmienię
z sercem pociętym przez żalu pazur

Aż tu nagle Ty swoją osobą
w niepamięć spychasz wyroki losu
i znów widzę Starówkę wyśnioną
odbitą w ciepłym brązie twych oczu

I taka przychodzi mi myśl złota
jesteśmy razem to i radość z nami
każdy dzień niczym tamta sobota
a my fortuny oblubieńcami

autor

zaklinacz

Dodano: 2008-11-09 16:18:31

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie