Zły kowal życia
Głupota ludzka-nie zna granic,
naiwność ludzi-także nie,
raniąc-nie kochamy za nic,
na złośliwościach budujemy
szczęście swe?
To nie świat jest chory!
To my -ludzie sprawiamy,
że życie jest koszmarem.
Kowalem losu swego być,
nie patrząc na innych ludzi,
sercem widzieć-na jawie śnić,
uśmiechem świt witać,
który się właśnie budzi.
Komentarze (7)
Ciekawie ujęłąś temat ..brawo ...
ale moze zmienisz troszkę i usuniesz spacje... ale to
twój wiersz moja tylko sugestia...)))
Przypadło mi do gustu tempo wiersza. Tylko w drugim
wersie literówka...
O tak! Nie powinniśmy obarczać winą innych! sami sobie
gotujemy los... co dziennie obrażając, buntując się i
wykrzykując jak to inni mają lepiej niż my! a przecież
jak sobie pościelimy tak się wyśpimy... wiem że
szczęście też nam ułatwia drogę ale nie możemy zawsze
liczyć na cud!
szczera prawda-to ludzie sami sprawiają, ze zycie
staje sie koszmarem....i tylko od nas samych zalezy
jaki bedzie nasz los....pieknie to ujęłaś "sercem
widzieć"-powinniśmy kierowac się uczuciamy-ale w
swiecie pełnym obłudy i zakłamania zaczyna brakowac
tej prawdziwej milosci-kazdy podąza za dobrami
materialnymi-zapominając co tak naprawde jest wazne-i
jakie wartosci
piszesz prawdę- to my, ludzie jestesmy odpowiedzialni
za swój los i nie mozemy mieć do nikogo pretensji o to
jak wygląda nasze życie
Tenatyka wiersza..bardzo na czasie...nawet tu na
Bej..mozna to odczuć.Jesten pod wrażeniem bo napisałaś
ten wiersz z nerwem emocją..i zachowałaś uniweralną a
nie subiektywną prawdę.Pozdrawiam Cie cieplutko
Proponowałabym podział na strofy i pozbycie się
"enterków" bo nie wiem czemu służą?
Przed myślnikiem i po...spacja!
To takie uwagi typowo techniczne - co do treści jestem
na TAK!
Pozdrawiam